آداب و رسوم مردم ژاپن

در ژاپن آداب و رسوم خود هنری است همسنگ هنر نقاشی.هنگامی که ژاپنی درباره دیگران سخن می گوید ادب حکم می کند که چیزهای بسیار خوب بگوید هنگامی که درباره اشیایی که متعلق به اوست سخن می گوید رعایت ادب این است که همه آن ها را بسیار ناچیز بخواند هر اندازه هم که واقعاً خوب و شایسته باشد .

 خانم ژاپنی خانه اش را محقر و مهمانان را بزرگوار می خواند . ژاپنی هنگام سخن گفتن از دیگران و اشیاء متعلق به آنان کلمه (سان) را که مفهوم ارجمند دارد پیوسته به آخر کلمه ها اضافه می کند( اوکا سان - بانوی ارجمند) یا (فوجی سان – کوه ارجمند ) حتی او به نام خدمتکاران نیز کلمه سان می افزاید ( کیمی سان).

مراسم چای

مراسم چای یک مراسم سنتی است که در آن صاحبخانه با درست کردن چای از مهمانانش استقبال می کند. مراسم چای اکنون در بسیاری جا ها به صورت تفریح درآمده و ترویج یافته است. بسیاری از چینی هایی که هنوز هم این سنت برایشان ارزشمند است هنوز هم برای این مراسم معلم می گیرند و آموزش می بینند. جشن چای می تواند در اتاق های سنتی ژاپنی و یا در خانه های خصوصی انجام گیرد. این مراسم معنویاتی دارد که باید به خاطر سپرده شود. مثلا نحوه نشستن و یا ریختن چای. مهمان ها به سبک سنتی دایره وار در کنار یکدیگر قرار می گیرند و چای توسط میزبان آماده می شود و سپس آب جوش اضافه می گردد. سپس همه مشغول نوشیدن می شوند. چای دم شده چای سبز ماچا نام دارد که از برگ های تازه چای تهیه شده است.

سادو و یا چادو هم یکی از روش های سنتی درست کردن و میل کردن چای است. در سادو از چای پودر شده به گونه ای متفاوت با چای های به کار گرفته شده، استفاده می شود. به این روش که چای پودر شده در استکان ها ریخته می شود و سپس آب جوش اضافه می گردد. سپس با یک قاشق از جنس بامبو به سرعت هم زده می شود تا کف کند و سپس خورده می شود.

 

در این مهمانی بسیار مهم است که همه کار ها با حسن نیت و خلوص تمام انجام شود و نصب کردن طومار های کوچک بر روی گل ها و قراردادن آن در فنجان های چای و یا سینی های چای از رسوماتی است که انجام می گیرد و میهمانان می دانند که کلیه رفتار ها و پذیرایی های میزبان از روی حق شناسی و سپاسگزاری است. اکثر ژاپنی ها در جشن چای کیمونو می پوشند. در خانه ژاپنی روغن جلا و رنگ به کار نمی رود چونکه مردم ژاپن رنگ طبیعی چوب را بسیار ارج می نهند.اتاقها کاملاً برهنه و به جای قالی و قالیچه کف اتاق را حصیرهای ضخیم و نرم بافته از ساقه های برنج به نام تاتامی پوشانده است.پیش از وارد شدن به یک خانه ژاپنی کفش ها را باید از پا بیرون آورد و آنها را در سر سرا نهاد . ژاپنی ها در خانه کفش های خیابان را نمی پوشند و این عمل را عادتی بسیار بد و دور از نظافت و نزاکت می دانند .

ژاپنی ها به جای دست دادن با سر فرود آوردن به مهمان خود درود می گویند در ژاپن شرط ادب برای همه افراد خانواده این است که به نزدیک در بیایند و در برابر مهمانان خود برای درود سر تعظیم فرود آورند . هنگامیکه مهمانان می خواهند بروند همه میزبانان همراه آنان به طرف در می روند و بار دیگر تعظیم می کنند . در این بزرگداشت هر چه سر فرود آورند احترام بیشتری به میزبان یا مهمان نشان داده اند. پالتوها را نزدیک در خانه می گذارند چون به تن داشتن پالتو در داخل خانه دور از رعایت ادب است. 
مردم ژاپن دوستدار گل هستند . گویند بهتر است در یک زمان فقط چند دانه گل به کار برد تا جلوه بیشتری داشته باشد . همه زنان ژاپنی گل آرایی را می آموزند و آن را جزیی از آموزش و پرورش و تدارک زندگی زناشویی می دانند.گل و تصویر تنها چیزی است که اتاق ها را می آراید و به سادگی و زیبایی آن یاری می کند .

 

مراسم تولد

برای ژاپنی ها هم همانند سایر مردم سه اتفاق بسیار مهم در طول زندگی می افتد که آن هم تولد، ازدواج و مرگ است. درست بعد از زمانی که کودکشان متولد می شود مادر مغرور از تولد بچه را سریعا به حرم شینتو می برد تا او را به خدای خودش معرفی کند. مادر معتقد است که خدای جامعه اش فرزندش را در پناه خود حفظ خواهد کرد. مادر کودکش را در بیمارستان به دنیا می آورد و نه در خانه و اکثر مواقع هم در هنگام تولد مادر کیمونو به تن دارد.

                                            

 

 

مراسم ازدواج

 حتی اگر که عروس و داماد مسیحی و یا بودایی باشند هم مراسم در شینتو برگزار می شود. اصولا عروس لباس سنتی عروسی ژاپنی به تن می کند که یک کیمونوی زیبا به همراه یک تور سفید برای سر است. اغلب اوقات عروس لباس خود را بعد از مراسم به لباس سفید بلند عروسی تغییر می دهد و داماد هم کیمونوی خود را با کت و شلوار تعویض می کند.

 

عموما پدر و مادر ها برای دختر و پسرانشان، زن و شوهر انتخاب می کنند. گاهی اوقات هم فردی که خانواده را می شناسد از طریق دوستان شخص مناسبی را پیدا می کند در صورتی که این فرد با معیار های دو خانواده مطابق باشد وی را به یکی از آنها معرفی می کند. اگر که هر دو خانواده موافق بودند آنوقت عکس آنها به هم نشان داده می شود و یا اینکه آنها از وجود هم با خبر می شوند. اگر دو جوان راضی بودند با دوستی که آن دو را به هم معرفی کرده جلسه ای می گذارند اگر که از هم خوششان آمد مدتی با هم بیرون می روند البته دو نفر کاملا آزادند که عدم تمایل خود را اعلام کنند. با وجود اینکه در بیشتر نقاط دنیا افراد به آشنایی قبل از ازدواج اعتقاد داشته و با عشق ازدواج می کنند در خانواده های ژاپنی هنوز هم پدر و مادر ها این معقوله را به عهده می گیرند.

 

مراسم مرگ

سپردن مرده به آب برای امید احیای وی است. بعد از فوت فرد آنها تمامی وسایل وی را با پارچه سفید می پوشانند و کلیه زبانه های در ها را نیز می بندند. بر این باورند که این پارچه های سفید باعث می شود که ناخالصی و ناپاکی مرگ کاملا از بین بروند. آنها میز کوچکی را قرار می دهند و سه چیز بر روی آن می گذارند که عبارتند از: گل، شمع های روشن و معطر و همچنین یک ظرف کوچک برنج. رسم بر این است که شمع ها و گل ها با ید از سمت چپ به راست پراکنده شوند تا در حالی که شما تخت مرده را آماده می کنید صورتتان به آنها باشد.

 

 

فرد فوت شده را لباس کفن به تنش می پوشانند و یک کلاه و یک کیف پول که حاوی شش تکه پول است که این پول هایی که در جیب وی گذاشته می شود برای هزینه عبور وی از روی رودخانه است به اصطلاح حق عبور با کشتی است. در روزگاران قدیم مردم در مراسم تشییع جنازه سفید می پوشیدند اما امروزه همه رنگ مشکی را انتخاب می کنند .