ه کسی آفریننده انسان ها است؟ و یا به عبارتی دیگر خالق حضرت آدم و حوا کیست؟ با دیدن بعضی تصاویر از جهان هستی این سئوال پیش می آید چه کسی با چنین ظرافتی این کوه ها، دریاها، جنگل ها، آسمان ها، ستاره ها و سیارات را آفریده است؟ و وقتی این سئوال را از کسی می پرسیدم جواب کاملی را دریافت نمی کردم و تنها جواب آن ها کلمه خداوند بود. لازم است که با خدای خود بیشتر آشنا شوید و وقتی این کار را انجام دادید به دنبال دلیل برای اثبات وجود او خواهید بود. همین طور دوست دارید بفهمید خدا در کلیه دین ها به یک شکل است؟ نشانه های او چیست؟ او را با چه نام هایی می شناسند و خطاب می کنند؟
خدای ما خیلی بزرگتر از آن است که ما تصور می کنیم و عظیم ترین تفکرات بشر نمی تواند وجود او را درک نماید.
ما چون خدای خود را مطابق نیروی اندیشه خود تصور می نمائیم گمان داریم که او یک حسابداریدقیقی است که در یکی از آسمان ها نشسته و دفتر عظیمی مقابل خود گذارده و با یک خامه بزرگ که در اقیانوس مرکب فرو می گیرد گناهان ما را در یک صفحه از دفتر و اعمال نیک ما را در یک صفحه دیگر نوشته و در پایان، صفحات گناه را در یک کفه ترازو و صفحات ثواب را در کفه دیگر نهاده و هر یک از کفه ها که بر دیگری چربید به نسبت کمی و زیادی قواب و گناه به ما کیفر خواهد داد.
به عبارت ساده چون چگونگی زندگی بسیاری از ما در کره زمین با حساب و دفتر و ترازو و سود و زیان و پاداش دوستی و جبران دشمنی و کارنامه داد و ستد و حساب نفع و ضرر و امید تحصیل سود اندک و غیره ارتباط دارد خیال می کنیم او هم غیر از این ها اشتغالاتی ندارد.
اثبات کردن وجود خدا
قبول وجود خدا و ایمان راسخ به آن با دلایل علمی ممکن نیست بلکه هر شخص عقیده و ایمان خود را از دلایل مادی و همچنین از معنویات خود به وجود می آورد و مابین خود و خالقش رابطه برقرار می کند، این ایمان در نتیجه تلفیق اطلاعات شخص از عالم وسیع ماده با احساسات درونی، وجدان، حس مسئولیت و سایر تجارت نفسانی وی به وجود می آید.
اگر از طرز تفکر و استدلال افراد برای اثبات وجود صانع آماری بگیریم هزاران میلیون خواهد شد که همه با وجود اختلافاتی که دارند مقنع و استوارند.
علم می تواند با موفقیت جزئیات اتم را شرح دهد و یا خواص موجودات طبیعی را بیان کند ولی به تعریف روح و عقل بشر قادر نخواهد بود. دانشمندان متوجه هستند که می توانند کیفیت و کمیت اشیاء را مطالعه و بیان کنند ولی بیان علت وجود اشیاء و علت خواص آن ها با علوم مقدور نیست. علوم و یا عقول بشری نمی توانند بگویند که اتم ها، کهکشان ها، روح و انسان با استعداد شگفت انگیزش از کجا آمده اند.
آن چه مسلم است این است که بشر و سایر کائنات خود بخود به وجود نیامده اند بلکه خلقت بدایتی داشته و هر بدایت از وجود مبدئی ناگریز است. همچنین معلوم است که بدون دخالت کار و اندیشه بشر نظم و تربیت خاصی در عالم حکمت ماست و خود معجزه حیات مبدأ و هدایتی خارج از نیروی بشری دارد. پس خداوند مُبدء خلقت انسان و سایر کائنات می باشد و نظم و ترتیب جهان را رهبری می کند.
خدا موجود طبیعی و مادی نیست که بتوان آن را تحت مطالعه آزمایشگاهی قرار داد بلکه او یک وجود روحی و معنوی است که قادر متعال و خالق کائنات است.